...
دیری است بی سبب
پی بی جان جسم می گردیم
آوازه خوان دهر تا به کی تکرار؟
بیا ز محبت ، ترانه ای نو خوان
برای خانه های مه گرفته ایام
83.1.27 ح.د ائلیاد
شعری با اسامی دوستان ایدم
نوید کهنه ای از دور می زند فریاد
الهام می شود رفتن
صدای خسته ا... اکبر از مناره تکرار
امین راه و راهی اسرار
صادقی سرو گونه پر ز حبیب
نگاه در دو راهی رفتن وبودن ،مختار
پناه راهها مان غائب
کبوتری در کمال بی فرجام
در مقدمی دراز
با رسولان پوشالی
گم شده در کتابها نفس آزادی
کان وای را که حکیم هی می گفت
وای وایی شود در شادی
برکاتِ عبد ا... هی
سلیم باید بود
وقتی که دلت لک می زند برای یک سیب
آزی تا نیازی
بخت یار و مراد بکام
مهری داد می زند آیه های رحمانی
جمال عشق می شود بهنام
منافی روز فتح خواهی شد
همراه شهریار وشعر صائب ها
گر معمار لحظه لحظه های خود باشی
رسم جاوید های و هوی زمان
رفتن ما و ماندن خاطره ها
ای دَم دَمت به گواه فردا
مهرمان صالحانه هم لرزد
حسرتی یادمان باشد
و نیز لبخندی
بو سئل دنیزه نئجه چاتار می ؟
کئچدییی توپراقلاردا یاس توتوب تیکانلار
نارین اوتلار بیر بیرنی قوجاقلاییب
نوختاسی ، دورماسینا اریشنمیر
گووندیییمیز نه قالیر کی ؟
بئل باغلادیغیمیز توپراق بئله بیزی داندئ
قایالارین نریلتیسینده
اومودون سون چابالارئ ، بوغولسادا
کیمسه یی قینامایین
داشلار قیشقیراندا، گؤرگؤ سوز اومود نیله سین
نه ایسه
گؤرمه دییمیز گونلرین ساغلیغینا
اوخوماق لا اولمور
یاشاییب اؤیر نمک
کؤهنه بیر آلیشقانلیق
ال
اود
و یانماق آجیسئ ...
سئل ین هارا گئتمه سی
ازگین دویغولارین، اوموروندا بئله دئییل
قاچماق اَن دوغال یولدو
دوغولمادیغین سئوینجلرین ایچیندن
آرتیق هارا گئدرسه گئتسین
اوچماق آرزوسونو توپراقدا گیزلتمیشدیک
اونودا سئل یویوب آپاردئ
دامجئ دامجئ ایشیق داشینیلیر
بللی دئییل
هانکی قوجاقدیر بلیرسیز یوللارین سونو
ایسته مه دیک گونش بیزه باخیب بزه نسین
دنیز اولمادیق
دیلک لریمیزی گئری وئرین
چاغلایان سیزقین بیزه قالسین
بو سئل دنیزه چاتان دئییل
ساخلایاق گونشین ساچلاریننان کوف اوچماغی
نوبه ده دوزولن لر سایی سیز
عومروموز صف لرده کئچن دئییل !
ح.د ائلیاد
دو روح
دو پیر
دو تکرار
دو گمشده
از خستگی کوچه ها گذر کردند
با وهم خاک و خاطره
با خلوت زمان
و سایه ی لرزان یک درخت سر پناه
دو روح دو آوار بر دو جسم
در تپش کهنه ی سکون
از روزهای مرده ، قصه ای گفتند
لبهای ترک خورده
مستی باور
فریب مصلحت و
کوله بار نیلوفر
بیهودگی، آرام از آسمان بارید
دو روح بر مرگ جسم ، پای کوبیدند
ومرگ، از گستره ای گفت که هرگز ندیده بود
از عشق گفت
دو روح بر مرگِ مرگ رقصیدند
و بر لبی که نلرزید با نسیم
و بر دلی که نگریید با غبار
دو آه
دو اندوه
دو بی نصیب
دو روح در تبسم یک اشک گم شدند
و عشق دست یاغی یک مرز بی حدود
محدود به تکرار مرگ و زندگی
جغرافیای گم شده ای در حدود
دو چشم در دو سوی یک نگاه
دو روح در آغوش لحظه ها
غریق، حسرتیست در تلاطم افسوس
و ساعتی که وقیحانه پتک می کوبید
حرارتی از دستها شرمسار
گریز کوچه و تخیل رویا
هنوز فاصله ها انتحار رفتن بود
و راه فاصله ی بین آب و آیینه
دو روح
یا دوجسم
دوانتظار
و قصه ای که لنگ پایان بود.
قارا داغیم باش ساغلیغئ
آجین درین ٬کؤنلون سینیق
نیسگیللرین اوْلدو بوتون وارلیغیمیز
قوتسال سنین توپراقلارین
بو سانجیلار دوغوموندور
یاشام دوْغوب ٬ دوْغوراجاق
دیرنمه نه اینانجیم وار
داغلار سنه دایاناجاق
اؤلومومه آند ایچمیشم
سئوگی سندن یاراناجاق