کوچه ی رویا

فکرها را باید شست؛جور دیگر اندیشید/ ح.د ائلیاد

کوچه ی رویا

فکرها را باید شست؛جور دیگر اندیشید/ ح.د ائلیاد

بیم

هراسم از آن بود که دلی نشکند

ولی باوری شکست

رود هم ، گاهی رنج رفتن را به یدک می کشد

از تنهایی به راه افتادم

تا شکوه  عشق   بیابم

چون  بر  تو  رسیدم  تنهاتر  شدم

سفری بود از ماندن تا بودن

من خاک شدم و تو   باد

آب در من نشست وتو از آب گذشتی

حسرتی در من گرفت به وسعت مرگ

باوری شکست

تا خاطری نرنجد

                      و اینگونه اند افسانه ها

تا دیدگان به تیرگی انتظار، خو کنند

راه در تاریکی چشمانی خیس گم شد

شوقی بفریاد در آمد

ضجه ای به گل نشست

سنگی به رستگاری رسید

افسانه ای تازه چشم بر جهان گشود

من هیچگاه

شاخه ی خاری ز عشق را

با وسعت تاریخ هم عوض نمی کنم

یادی عبور کرد

آتشی در گرفت،خاکستری به اهتزاز ماند

خلوتی بسوخت

افسوس

دلی به لرزه نیامد ، حسٌی به شور

من در تو گم شدم و تودر نیستی 

 

                                               خلیل حصام لو (ح.د ائلیاد)  89/04/19  

سن ده دوشرسن اودا

سن کی سئومک  هئچ بیلمیردین نه اییدی

نییه  گلیب   چیخدین  منیم   قارشیما

ائشیت  مه میشدین کی اورک  سئودیین

بیرجه  سفر  سئور  داها  بیرده  یوخ

باخیش لارین  نییه  اسیرگه مه دین

دئییردین به یولدو، گلیب  گئدرلر

گولومسه ییب ، اود یاندیریب ایترلر

هارای سالیب  یانلیزلیغا  سونرا  سسیز  گئدرلر

           سئوگی، آلیب  ساتان بیر دویغو دئییل

         سنین  اوجوز بازار  دیین    دونیادا

بیر گون  گلر سن ده دوشرسن  اودا

اوندادی  کی  گولگه لرده   دولانیب

تانیش باخیش دیلنچی سی  اولارسان

من بوردایام  سندن آیرییلان یئرده

الیمده بیر کوهنه  قوخو  ایستیسی

سولوب بوتون بسله دییم  دوغرولار

دوستاق لانیب اوره گیمین جوشماسی

یولون دوشسه ، اینانمیرام  آمما گل

بیر آووج کول قالانیب دی خاطیرا

یئل اونو قاتمامیش آیری کوللره

سورمه سین یاخ، یاش یاغمییان گوٌزووه

قارالسادا عوٌمروم  بوشلا  نیله مک

گوزلرینی  ایشیق لات سین  یوخلوغوم

گیریش  یاساق ، یازمیش  عشق اولکه سینه

کیمسه باش وئرمه ییب من ده  بیریسی

بیر قورو آد قالسا   نه موتلو   گورر

آجیلارین عوٌمور بویو   چکه ریک

 

                                       خلیل حصاملو (ح.د ائلیاد)

چال سازینی

                                                                                                 صائب قارداشیما 

آرخاداشیم ,  چال سازینی 

سوزوم سازیندا اویناسین 

دیلیم سسینله   ال  اله  

 

 یاتانلاری اویاندیراق 

اویانلارا  اومود وئرک 

 

گونش قاچیبدی گیزلنیب 

سئوگی قارانلیغا کوچوب 

ایشیق لاری  گوموبدولر 

 

آرخا داشیم , چال سازینی 

هارای وئریب اورک لنک 

بیرلیق   اولوب   توپار لاناق 

 

سئومک بیزه  یاساق لانیب 

 دومان   آلیبدی    داغلاری  

قورخو    یاخیبدی   باغلاری

سانجی  سوکوبدو    ساغلاری  

 

کیم نه دئییر , بوشلا  دئسین 

هئچ بیر زامان  گئج  اولمازی 

چال سازینی , اسیرگه مه 

قولاق وئرن ده   اولماسا  

 

 

سسلریمیزدی   وارلیغین  

بیزده اولان  ایشیقلیغی 

 

سوندوره جک  اولورسادا 

سازین   سسینده  اولدورون 

سورغویا   چکسلر   سازی 

سیزیلداسین , دونوب دئسین 

توپراغیمین   وورولموشون 

 

 

 

              عشق  یولوندا  , کسدیلر  

 

 

 

                                                                             تبریز-25/01/91

 

 

چاره

رنگها تیره و مات  

نقشها سرد وتهی 

روزها تکراری 

عشقها تو خالی 

لحظه ها پوچ و عبث 

زندگی  مضحک و شوخ 

و امید 

غرق مرداب سکوت  

دل به فکر پرواز  

آسمانی پر دود 

روح در حسرت سرکش بودن 

شوق وشور  طغیان , آرزویی نا کام 

نه نویدی تازه , نه کلامی نو 

وزش بادی خشک در کویر باور 

مرگ هم پایان نیست 

بلکه آغاز ,فجیعی است  

دهشت صد تکرار 

 آری ,صد تکرار 

 

چاره ای باید یافت  

باید گفت  

تا شاید , از همین گفتن ها 

عده ای فهمیدند, مرهمی باید جست  

جنب و جوشی افکند 

فکر هایی  نو  کرد 

 

 

                                                   (تبریز 81/06/17) ش ق

آوا

                                                                         (تقدیم به دوست عزیزم  م- مثل مرتضی )

دیرگاهی است که آوایی خاموش  

از فرا سوی زنجیرهای تعلق  

 

                  تو را می خواند  

و وجودت را احساس غریبی 

که پر  از  ابهام است  

 

فرا می گیرد 

چونان سیلی که دشت را کودکانه در آ غوش می گیرد  

 

 

خشکی خاک وتلخی تکرار 

پهنای آب در وسعت یک دشت  

طعمی دیگر گونه  

                           از بودن 

 

آری تلنگر نسیم به ناقوس شب  

با طلوع لحظه ها ,تا اوج نور  

داد میزند  

وتو دیگر خالی از خود بودن  

تولدی دوباره را فریاد می کنی 

                      و خدای را می بینی  

 

که نه چندان نزدیک  

بافراخنای سادگی وصافی اش  

به تو لبخند  می زند  

 

تو نیز گستره ای پاک میشوی  

که بر اساطیر زمان طعنه می زند 

دیار عشق به رویت دری گشوده است 

شقایقی پر از شور زندگی  

بر روی خاک خسته دل پیر  

                 روئیده است  

                و خدا هم هنوز لبخند می زند 

                                                                    

                                                                                  تبریز  87.10.02