تونای

یهرله یین خیال آتین 

سورک  گئدک اوزاقلارا 

کیمسه توخونماسین بیزه 

                            هارای چکک چیغریق آتاق 

                              ییخاق یاخاق قورراللاری 

            هئچ قورخمادان چکینمه دن   

گو^ءز آچمادان بیزلر دوشدوک

قوندارما  بیر سئل  ایچینه 

دوشونجه میز  بئله   قورخور 

قورقولاری   سوکوب   کئچه 

                          بیر جار  گرک  سالیب چیخماق 

تاخیناقلار  تالانیندا 

یانلیش یولون  سونو یوخدور 

سورونمویک ; ساتیلمیاق  

بیرجه سفر , بیر داها یوخ 

بیلگیمیزی قویاق یئره  

یوباز  باخیش   گو^ءزلوگونو 

                         باشدان  سالاق 

یئنی لردن   دیسکینمیک

سورک  سورغو آتین   بوتون  یاساق لانان  او^ءلکه لره  

 یاددان  چیخارتمییاق   بونو  

انسانلیغین قوتسال سویو  

نه جورده  پیس  بولانسادا 

ائرگئج  یولون  تاپار  اینان  

                                پاریل  پاریل   

                              پاریدایار  

                                                    تبریز          90/01/18

(یهرلمک= زین کردن      یاخاق=آتش بزنیم    قوررال =قانون   قوندورما=جعلی             قورقو=حصار        تاخیناق=توهم  

یوباز=تعصب                 سورغو=پرسش    یاساق=قدغن 

قوتسال=مقدس           ائر گئج=دیر و زود    تونای=دوردست) 

راز

....آنان که عشق را نفهمیدند خداییش کردند 

و    آنان که خدای را نفهمیدند آسمانییش کردند 

                                  اینگونه بود که عشق به انزوا نشست   و 

                                                                       خدا هم گم شد...

کوچه ی رویا

بی تو افسوس ومن یاد تو از کوچه گذشتیم  

از همان کوچه  که پیرانه شکستیم  

من وافسوس غریبانه نشستیم و                                                                                                                               

پی جرعه ای از یاد تو گشتیم  

  در نگاه نگرانی , برقی از چشم درخشید 

 اشک بر خاطره خندید                       

 قلب بر یاد تو پیچید                          

    دادی آمد,                           

که تو در کوچه ای ازوهم نشستی                                                        

 خوب بنگر که حقیرانه چو ویرانه شکستی  

  ساعتی غرق هیاهو شد و مستی 

 << تو همه راز جهان ریخته در چشم سیا هت       

من همه محو تماشای نگاهت >>   

      دیدگان خام وزبان پیر                       

        دل فرو رفته به تدبیر  

           سایه ها دست به هم داده به تحقیر   

 من و افسوس به دیوار پناهیم 

 همه گوشیم به آوای نهانیم       

 دادی آمد ; که                                                                                       

       <<از این عشق حذر کن >> 

 بغض چنگی به گلو زد  

                                                                                                              اشک فریاد بر آورد و برون ریخت  

                       نتوانم, 

                         نتوانم                                                                                                                           

که از این کوچه ی رویا , تن خود را برهانم  

لحظه ای بانگ سکوتی به هوا خواست  

 گفت از کوچه گذرکن  

 من و همراهی ;ناقص       

 نتوانم , نتوانم   

       روزها آمد و بگذشت  

         سایه ها رنگ تهی کرد 

                   من وافسوس شکستیم و نرفتیم  

                 باز هم در پی یادی ز تو گشتیم  

چون تمنای تو شد جان دوباره  

مرده بودیم ,پی جرعه ای از جام تو گشتیم  

           ما به خون خطی از این عشق کشیدیم  

     گذر از دایره دوست ندانیم       نتوانیم  

رعشه ای خاک به خود زد  

 باد هم ناله کنان رفت   

سایه ها مرگ به تصویر کشیدند    

حسرتی در دل این کوچه خزان گشت  

          << یادم آید که : دگر از تو جوابی نشنیدم >>  

چهره ی پاک تو را هیچ ندیدم                                                        

 من وافسوس به پایان همان کوچه رسیدیم 

          از پس قافله ای در پی تاریخ گذشتیم  

                  گر چه فرهاد کشی رسمی از این کوچه ی غمهاست 

                              من وافسوس بمیریم , به شیرینی رویاست  

                              بی تو ,اما به چه حالی که بماندیم در آن کوچه ی تنها

سخن اول

... دیدگان بیمارند         

 حسها بی مقدار               

 فکر ها را بایدشست     

                                   جور دیگر اندیشید...